Pascal Bruckner

Pisarz i eseista. Zafascynowany utopistami pracę doktorską pisaną pod kierunkiem Rolanda Barthes’a poświęcił emancypacji seksualnej w myśli utopijnego socjalisty Charlesa Fouriera – obronił ją w 1975 roku na Uniwersytecie Paris VII. Zadebiutował pod koniec lat 70. XX wieku, rozgłos we Francji przyniosły mu dwie książki napisane wspólnie z filozofem Alainem Finkielkrautem: Le Nouveau désordre amoureux (1977) i Au coin de la rue, l’aventure (1979). Wykładał gościnnie na Uniwersytecie Stanowym San Diego w Kalifornii i na Uniwersytecie Nowojorskim, a także w paryskim Instytucie Nauk Politycznych. Od lat 80. współpracuje z „Le Monde” i „Le Nouvel Observateur”. W 1997 roku otrzymał nagrodę Renaudot za powieść Les Voleurs de beauté. W 1992 roku na podstawie jego książki Lunes de fiel (Gorzkie gody) powstał film w reżyserii Romana Polańskiego. Jego książki ukazały się w około trzydziestu krajach.
Członek Akademii Goncourtów od lutego 2020 roku.

Po polsku ukazały się:
2019 – Tyrania skruchy: rozważania na temat samobiczowania Zachodu, tłum. Andrzej Szeptycki, PIW;
1998 – Pałac klapsów, tłum. Ewa Kuczkowska, L&L;
1995 – Gorzkie gody, tłum. Wojciech Gilewski, W.A.B.;
1985 – Pariasi, tłum. Wojciech Gilewski, PIW (wznowienie: 1996).